monumenta.ch > Willelmus Malmesburiensis > sectio 20 > 11 > sectio 109 > sectio 24 > sectio 123 > sectio 59 > 5 > 10 > sectio 21 > sectio 43 > sectio 24 > sectio 16 > 24 > sectio 192 > sectio 2 > sectio 81 > sectio 41 > sectio 15 > sectio 13 > sectio 11 > sectio 40 > sectio 110 > sectio 12 > sectio 410 > sectio 181 > sectio 114 > sectio 17 > 8 > 22 > sectio 4 > sectio 85 > sectio 287 > sectio 11 > sectio 1 > sectio 105 > sectio 1 > sectio 12 > 24 > sectio 58 > sectio 329 > sectio 384 > sectio 83 > sectio 78 > sectio 21 > sectio 15 > Petrus Lombardus, Collectanea in epistolas Pauli 1, p3, CAPUT XI. > csg51.250 > sectio 32 > sectio 47 > sectio 300 > sectio 5 > sectio 430 > 11 > sectio 48 > sectio 67 > sectio 335 > sectio 127 > sectio 33 > sectio 9 > sectio 71 > sectio 27 > 3 > sectio 25 > 23 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p2, VIII. Mathildis reginae mors. Eius epitaphium. Cenomannorum rebellio. Rex Guillelmus militum Anglorum numerum conscribendum iubet. > sectio 189 > 9 > 6 > sectio 20 > sectio 35 > sectio 43 > sectio 97 > sectio 293 > sectio 353 > sectio 30 > 5 > sectio 47 > sectio 452 > sectio 337 > sectio 472 > sectio 3 > sectio 55 > sectio 48 > sectio 12 > sectio 103 > sectio 89 > sectio 112 > 6 > sectio 31 > 14 > 1 > Willelmus Malmesburiensis, Gesta regum Anglorum, p3, p2, . . . > sectio 22 > sectio 7 > sectio 13 > sectio 24 > sectio 355 > sectio 100 > sectio 394 > sectio 19 > csg48.32 > sectio 132 > sectio 465 > sectio 97 > 7 > 7 > sectio 21 > sectio 17 > sectio 210 > sectio 121 > 1 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p2, p8, XIII. Ascelini in Uticensi eremo gesta.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER SEXTUS., , XII. Uticenses monachi corpus fundatoris sui sequi decernunt. B. Ebrulfi reliquiae dividuntur. <<< >>> XIV. Uticus depopulatur, et diruitur. Quomodo Uticense coenobium ex ruinis restauratur. Primi Uticenses abbates.
XIII. Ascelini in Uticensi eremo gesta.
1 Defuncto Hugone Magno, filius eius Hugo Magnus in ducatu successit, et ortis quibusdam simultatibus inter Carolum et regni proceres, Hugo regnum obtinuit, et haeredibus suis usque in hodiernum diem reliquit. 2 Goisfredus, Andegavorum comitis filius, praefati Hugonis filiolus fuit, ab eo educatus ad virile robur crevit, adultus arma militiae ab eo accepit. 3 Qui mortem patris ut in curia regis audivit, moestus a rege ius haereditarium requisivit, et de ossibus sancti Patris Ebrulfi, cuius miracula saepe viderat, Aurelianis positus, sibi aliquid dari obnixe poposcit. 4 Hugo autem, quia praefatum iuvenem multum dilexit, paternum honorem illi concessit, et partem reliquiarum S. Ebrulfi erogavit. 5 Ille itaque Andegavensibus reliquias S. Ebrulfi primus exhibuit, quas in ecclesia S. Maimbodi usque nunc veneratio devotorum excolit. 6 Uticenses autem monachi, qui cum corpore sancto peregrinati sunt, opitulante Deo, benignum apud externos hospites affectum invenerunt, abundantiamque panis et vini pisciumque, quos Ligeris fluvius suppeditabat, habuerunt, multimodasque mobilis fortunae varietates experti, finem suum in Gallia sortiti sunt. 7 Ascelinus vero senex Uticensem eremum cum paucis pauperibus incolis incoluit, et Ascelinum nepotem suum, atque Guitbertum de Gaceio, et Haimonem de Telleia, aliosque pueros enutrivit, et communes litteras, ut in illo loco quotidianum Deo servitium exsolverent, docuit. 8 Quodam die circumpositos eremicolas undique convocavit, festivitatis diem illis denuntiavit, dieque constituto solemnitatem pro modulo suo celebravit, et inter missarum solemnia sermonem astanti populo fecit. 9 « Divinas, inquit, comminationes formidare debuimus, sed obdurato corde quae dicebantur audientes parvipendimus, donec virgam ferientis, ut nequam servi, persensimus, acriterque percussi, medullitus dolentes ploramus et lugemus. 10 Olim dum Daci, qui adhuc pagani erant, cum Hastingo Neustriam vastaverunt, et rursus Rollone cum suis saeviente, plures ecclesiae cum urbibus et oppidis desolatae sunt, nos, suffragante Deo, in silvestri sterilique rure latuimus, et debacchantium gladios, licet in timore nimio et egestate, sospites evasimus. 11 Nunc autem super nos tempus irae, proh dolor! irruit, et ex insperato Creatoris ultio nos circumvallavit, et per manus eorum in quibus hospitalitatis tenore confidebamus, sacris ossibus, quae omnibus divitiis chariora sunt, spoliavit. 12 In sacris Scripturis legimus quod repulit tabernaculum Silo Dominus, et tradidit in captivitatem incircumcisis Philisthiim tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus (Psal. LXXVII, 60). 13 Nobis autem simile iudicium nunc contigit. 14 Corpora sanctorum perdidimus, in quibus spem nostram maxime posuimus, sociisque peregre polyandra Patrum sequentibus, nos pauci et debiles in inculta solitudine remansimus. 15 Caeterum, quamvis Franci ossa sancta transtulerint, et libros atque vestes, aliaque pretiosa nobis necessaria diripuerint, sepulcra tamen et pulverem sanctissimae carnis nobis reliquerunt, et alia sacra quae secum deferre nequiverunt, nobis favente Deo, ad magnam consolationem inviti dimiserunt. 16 Nos autem non negligenter ea tractare debemus, imo derelicta nobis ab hostibus diligenter recondamus, et veneranter servemus. 17 Miserante Deo pilum de barba S. Petri apostoli adhuc habemus, quem beato Ebrulfo ad dedicationem huius ecclesiae destinavit papa Romanus. 18 Alias quoque pretiosas reliquias novimus, quae in hac basilica reconditae sunt a priscis patribus. 19 Laudo, si placet vobis omnibus, ut nunc universa revolventes videamus, et tuto in loco propter sacrilegos recondamus, donec, revelante Deo, manifestentur futuris cultoribus. 20 » Annuentibus cunctis et laudantibus, senex missam complevit, finitaque missa, populum cum benedictione dimisit, puerosque scholasticos ad ministerium thuribuli et candelarum retinuit. 21 Deinde cum coementario quodam ad tumulum Sancti Ebrulfi accessit, laminam reverenter amovit, sanctaeque carnis pulverem instar tortellorum congessit. 22 Pixidas vero plures protulit, ac phylacteria, in quibus erant sacra cum inscriptionibus suis pignora. 23 Denique pueris ut irent manducare praecepit, et ipse cum macione et maturis necessariisque ministris reliquias in maceria recondidit, ideoque pueros, ut arcanum eos lateret, abesse compulit. 24 Ab ipsis nimirum post multos annos haec audivimus, sed certum locum ubi reliquiae positae fuerint, scire nequivimus, quia ipsi relatores a collocatione pignorum exclusi fuerant, ut diximus. 25 Haec itaque contigerunt Richardi primi ducis tempore, qui duobus et quinquaginta annis praefuit Normanniae, et sicut supradictum est, in primis exsilium et magnas tribulationes pertulit, sed postmodum, opitulante Deo, compressis inimicis strenue praevaluit. 26 Inter saevas tempestates bonus senex Ascelinus monachatum usque ad decrepitam aetatem servavit, moriensque Ascelino clerico, nepoti suo, tutelam Utici commisit. 27 Qui iuvenili levitate fervens, silvestrem vitam, et urbanis a facetiis separatam odio habere coepit, discendique causa Galliam expetiit, inventaque deliciarum copia fere L annis ibi habitavit, et per diversos gradus usque ad sacerdotium ascendit. 28 Carnalibus itaque oblectamentis irretitus, in Francia, instanti prosperitate turgens, per omne tempus vitae suae usque ad senectam oblitus est omnia quae sibi antecessores sui dimiserant in Normannia.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER SEXTUS., , XII. Uticenses monachi corpus fundatoris sui sequi decernunt. B. Ebrulfi reliquiae dividuntur. <<< >>> XIV. Uticus depopulatur, et diruitur. Quomodo Uticense coenobium ex ruinis restauratur. Primi Uticenses abbates.
monumenta.ch > Willelmus Malmesburiensis > sectio 20 > 11 > sectio 109 > sectio 24 > sectio 123 > sectio 59 > 5 > 10 > sectio 21 > sectio 43 > sectio 24 > sectio 16 > 24 > sectio 192 > sectio 2 > sectio 81 > sectio 41 > sectio 15 > sectio 13 > sectio 11 > sectio 40 > sectio 110 > sectio 12 > sectio 410 > sectio 181 > sectio 114 > sectio 17 > 8 > 22 > sectio 4 > sectio 85 > sectio 287 > sectio 11 > sectio 1 > sectio 105 > sectio 1 > sectio 12 > 24 > sectio 58 > sectio 329 > sectio 384 > sectio 83 > sectio 78 > sectio 21 > sectio 15 > Petrus Lombardus, Collectanea in epistolas Pauli 1, p3, CAPUT XI. > csg51.250 > sectio 32 > sectio 47 > sectio 300 > sectio 5 > sectio 430 > 11 > sectio 48 > sectio 67 > sectio 335 > sectio 127 > sectio 33 > sectio 9 > sectio 71 > sectio 27 > 3 > sectio 25 > 23 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p2, VIII. Mathildis reginae mors. Eius epitaphium. Cenomannorum rebellio. Rex Guillelmus militum Anglorum numerum conscribendum iubet. > sectio 189 > 9 > 6 > sectio 20 > sectio 35 > sectio 43 > sectio 97 > sectio 293 > sectio 353 > sectio 30 > 5 > sectio 47 > sectio 452 > sectio 337 > sectio 472 > sectio 3 > sectio 55 > sectio 48 > sectio 12 > sectio 103 > sectio 89 > sectio 112 > 6 > sectio 31 > 14 > 1 > Willelmus Malmesburiensis, Gesta regum Anglorum, p3, p2, . . . > sectio 22 > sectio 7 > sectio 13 > sectio 24 > sectio 355 > sectio 100 > sectio 394 > sectio 19 > csg48.32 > sectio 132 > sectio 465 > sectio 97 > 7 > 7 > sectio 21 > sectio 17 > sectio 210 > sectio 121 > 1 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p2, p8, XIII. Ascelini in Uticensi eremo gesta.